Op 7 mei is Emmanuel Macron gekozen tot de 8e president van Frankrijk. Met zijn 39 jaar is hij de jongste Franse president ooit. Zijn politieke imago is gebouwd op dynamiek, communicatie en moderniteit.
Macron is sociaal-liberaal. Hij probeert het klassieke dualisme in de Franse politiek van de socialisten versus Les Républicains – dat wil zeggen: rechts-conservatief – dat Frankrijk sinds 1958, met de oprichting van de Vijfde Republiek, heeft gedomineerd, te doorbreken met een middenkoers. Hij wil verbinden, een brug slaan tussen verschillende politieke polen. Daartoe richtte hij in 2016 een beweging op, En Marche! (Frankrijk vooruit!), ook wel te beschouwen als een ‘politieke start-up’. Met het oog op de parlementsverkiezingen in juni is deze beweging omgedoopt tot La République En Marche.
Liberaal
Ideologisch probeert hij politiek en economisch liberalisme met elkaar te verenigen. Met name dat laatste, een verandering teweeg brengen in de Franse economie waarin de overheid veel macht heeft, is een heikele kwestie. Hij wil de overheidsfinanciën op orde brengen door te bezuinigen, te hervormen en te moderniseren. Als we Macron vertalen naar het Nederlandse politieke spectrum, dan past hij het best bij D66. Hij wil het parlement afslanken, het kiessysteem aanpassen en meer ruimte geven aan burgerinitiatieven.
Ideologisch probeert Macron politiek en economisch liberalisme met elkaar te verenigen.
Hij gelooft in de vrijheid van het individu, in de mogelijkheden die iedere burger heeft om zich te ontplooien. De overheid biedt daartoe bescherming – een belangrijk thema sinds de aanslagen van 2015-2016 – en biedt daartoe ook kansen, met name via onderwijs. De Franse samenleving wordt volgens Macron weliswaar gekenmerkt door een groeiende mate van diversiteit, maar dat wil niet zeggen dat hij Frankrijk vervolgens als een multiculturele samenleving beschouwt. Op dit punt zijn zijn opvattingen heel klassiek: de Republiek is ‘Een en Ondeelbaar’ en communautarisme – d.w.z. dat verschillende bevolkingsgroepen ‘op zichzelf’ leven – is ongewenst. Immigranten dienen zich aan te passen, en zich te ontwikkelen tot Franse modelburgers. Religie en staat zijn daarbij scherp gescheiden, dit is de zogeheten laïcité.
De Franse samenleving wordt volgens Macron weliswaar gekenmerkt door een groeiende mate van diversiteit, maar dat wil niet zeggen dat hij Frankrijk vervolgens als een multiculturele samenleving beschouwt.
Macron en de EU
Vanouds kijkt Parijs niet wat Frankrijk voor Europa kan doen, maar wat Europa voor Frankrijk kan betekenen. Met Macron is dat niet anders, al legt hij enkele accentverschillen. Macron is zeer internationaal georiënteerd en pro-Europees. Hij spreekt uitstekend Engels (een novum voor een Franse president). In zijn optiek ligt de toekomst van Frankrijk in de wereld en in Europa. Zijn doel is de Eurozone institutioneel duurzaam te hervormen, liefst met een minister van Economische Zaken. Daarnaast moeten de Europese buitengrenzen beter bewaakt en wil hij het gemeenschappelijke Europese defensieproject nieuw leven in te blazen – dit alles met in het achterhoofd het voorkomen van nieuwe aanslagen in Frankrijk. Bovendien moet de Europese burger meer inspraak kunnen krijgen in en betrokken worden bij het Europees beleid (via burgerinitiatieven). Binnen Europa wil Macron de Frans-Duitse as versterken en opkomen voor de Zuidelijke lidstaten.
Foto: Lori Shaull
